Breedband USO in de steek laten van degenen die het het meest nodig hebben?

We leven in een wereld waarin steeds meer van wat we zien, communiceren en communiceren online gebeurt. Met zakelijke bijeenkomsten, bankieren, winkelen, het boeken van doktersafspraken, on-demand tv, enzovoort, is een betrouwbare digitale verbinding niet alleen leuk om te hebben, het is letterlijk essentieel.

De regering is zich bewust van de noodzaak van geschikt breedband en dat deze voor iedereen toegankelijk moet zijn. Beleid zoals de Universal Service Obligation (USO) is ingevoerd om te zorgen voor goede digitale connectiviteit in het hele VK. Het idee achter de oprichting van de USO was dat het een digitaal vangnet zou worden, waardoor Britse burgers die momenteel niet de nationale minimumstandaard van breedband met een snelheid van 10 Mbps via hun vaste lijnen ontvangen, een dienst kunnen eisen die ten minste dat basisniveau levert. Helaas slaagt het er simpelweg niet in om zijn doel te bereiken, met drie belangrijke problemen die voorkomen dat het zijn doelstellingen bereikt, namelijk publieke bekendheid, tijdschema's en kosten. 

De uitdagingen waar de USO voor staat

Uit het laatste rapport van BT over de voortgang van de USO bleek dat er van maart tot september in 2,500 slechts 2022 USO-aanvragen waren. Dit ondanks het feit dat er volgens Ofcom meer dan 80,000 woningen specifiek in aanmerking komen voor de regeling en meer dan 500,000 ervaren onder de nationale minimumnorm van 10 Mbps van hun vaste breedbanddienst.

Een van de oorzaken van het lage aantal UPD-verzoeken is een wijdverbreid gebrek aan publieke bekendheid. Uit ons recente onderzoek blijkt dat tweederde (63%) van de breedbandgebruikers in het VK simpelweg niet weten dat ze recht hebben op toegang tot een breedbanddienst die downloadsnelheden van 10 Mbps+ levert. Dit gebrek aan zichtbaarheid maakt het moeilijk voor het programma om succesvol te zijn, waardoor het huizen en bedrijven die ernstige digitale achterstanden hebben, niet kan helpen en de digitale kloof niet effectief kan dichten.

Bovendien is de tijd die het kost om USO-aanvragen te verwerken een andere reden waarom er onder zijn auspiciën zo weinig panden worden voorzien van wat Ofcom 'fatsoenlijke breedband' noemt. Uit de eigen gepubliceerde cijfers van BT blijkt dat het in de zes maanden tot eind september 2022 iets minder dan 2,500 verzoeken had ontvangen om verbeterd breedband te leveren onder de USO. Slechts 937 hiervan kwamen echter in aanmerking en slechts 8% van de verzoeken van klanten met een gebrek aan breedband resulteerde uiteindelijk in een bevestigde bestelling. 

Verreweg het grootste probleem achter het falen van de USO om enige betekenisvolle vooruitgang te boeken in de richting van de zelf gestelde doelen is echter zeer kostengerelateerd. Volgens de USO, zelfs als wordt vastgesteld dat een aanvraag in aanmerking komt, zijn aanvragers verplicht om het verschil zelf te betalen als ze ervoor kiezen een bestelling te plaatsen als de kosten voor het leveren van verbeterde breedband naar dat eigendom hoger zijn dan £ 3,400. Aangezien deze extra kosten zeer regelmatig oplopen tot tienduizenden ponden, zo niet meer, is het niet verwonderlijk dat de USO zo'n lage opname laat zien en zo'n ineffectief vangnet blijkt te zijn.

Degenen die momenteel de langzaamste breedbandsnelheden op de vaste lijn hebben, zullen vrijwel zeker op plaatsen wonen waar het veel moeilijker zal zijn, veel langer zal duren en aanzienlijk meer zal kosten om hen van sneller breedband te voorzien. Dit betekent dat de individuen, bedrijven en gemeenschappen die digitaal het meest verarmd zijn en dus in de grootste nood verkeren, eenvoudigweg uitgesloten worden van de USO. De bitter ironische conclusie is dus dat de USO de digitale kloof eerder zal vergroten dan dichten.

  

Nu we onzekere tijden ingaan, is het eerlijk gezegd onaanvaardbaar dat individuen bedragen moeten betalen die in de vele duizenden ponden lopen om toegang te krijgen tot breedband dat aan de nationale minimumstandaard voldoet. Sinds april 2022 vereist 20% van de bevestigde USO-bestellingen die zijn geplaatst een bijdrage van de aanvrager in de kosten. Er zijn geen gegevens beschikbaar over hoeveel aanvragers ervoor kozen om niet door te gaan vanwege de aanzienlijke extra kosten die ze zelf zouden moeten dragen, maar dat aantal zal naar verwachting aanzienlijk zijn. 

Terwijl de regering blijft investeren in digitale infrastructuur, moet ze, als ze serieus bezig is met 'Levelling Up', kijken naar alternatieve breedbandleveringstechnologieën om meer mensen op de meest tijd- en kostenefficiënte manier verbonden te krijgen.

Alternatieve breedbandoplossingen gebruiken om de digitale connectiviteit te verbreden 

Afgezien van de USO, ligt de enige focus van de regering op het toezicht houden op de uitrol van volledige glasvezeloplossingen, waarbij het doel van het Project Gigabit-beleid is om tegen het einde van 85 2025% van de eigendommen in het VK van glasvezel te voorzien. Glasvezel is zowel tijdrovend als kostbaar, dus net als voorheen zijn de 15% van de panden die er niet van profiteren de panden die moeilijker te bereiken zijn en nogmaals, de panden die het meest nodig hebben omdat ze de slechtste huidige connectiviteitsniveaus hebben. De meer dan 500,000 breedband-uitgehongerde huizen en bedrijven in het VK zouden veel beter gediend zijn door gebruik te maken van alternatieven voor op glasvezel gebaseerde breedbandleveringsmethoden die vrijwel onmiddellijk en uiterst kosteneffectief kunnen worden ingevoerd.

Het gebruik van alternatieve technologieën om de digitale kloof veel sneller en efficiënter te dichten, is puur gezond verstand en zou connectiviteit onmiddellijk transformeren op werkelijk levensveranderende manieren voor de meest digitaal achtergestelde gemeenschappen. Het is bijvoorbeeld al mogelijk om oplossingen zoals 4G-breedband in het VK te implementeren voor slechts een fractie van de kosten en tijd van het upgraden of implementeren van nieuwe vaste infrastructuur. Het lijdt geen twijfel dat stapsgewijze investeringen in alternatieve breedbandoplossingen de algehele implementatie van geschikte connectiviteit voor het hele VK zouden versnellen.

Het is belangrijk om in gedachten te houden dat het verbeteren van de totale 'verbondenheid' van het VK grote economische en sociale voordelen heeft. Studies hebben aangetoond dat er een direct verband bestaat tussen verbeterde connectiviteit en economische groei, waarbij de algehele productiviteit en werkgelegenheid tegelijkertijd stijgen. Dit geldt met name voor plattelandsgebieden, waar toegang tot breedband van hoge kwaliteit het sluipende probleem van het verval van het platteland kan stoppen en zelfs volledig kan omkeren. 

Daarom moet de overheid haar denken verbreden en uit haar louter op vezels gerichte denkwijze stappen. Het is onlogisch – en volgens sommigen grenst het aan onethisch – dat de regering vele honderden miljoenen uitgeeft in het kader van Project Gigabit om volledige glasvezelverbindingen te bieden aan degenen die al prima breedbandverbindingen hebben, terwijl ze tegelijkertijd de meest digitaal behoeftigen achter zich laat. Er zijn al een aantal alternatieve breedbandleveringsmethoden beschikbaar, maar er wordt eenvoudigweg geen rekening gehouden met de onmiddellijke voordelen die het gebruik hiervan zou opleveren voor het land als geheel. Desalniettemin bestaan ​​er tegenwoordig oplossingen om de digitale connectiviteit in het hele land drastisch te verbeteren op een veel snellere en meer kosteneffectieve manier. Het wordt tijd dat ze worden benut en ten volle worden benut.